W naszym kościele roraty odbywać się będą w każdy wtorek, czwartek i piątek o godz. 17.00 w kościele filialnym

Trochę historii - znalezione w internecie...

 

RORATY - określenie Mszy przewidzianej na okres Adwentu, od pierwszych słów pieśni na Wejście (Introitus) zwanej roratną (Rorate coeli desuper - Niebiosa, spuśćcie z rosą: Iz 45,8); Msza zwana jest także Missa aurea, Missa de missus. Słowa te znalazły się również w Liturgii Godzin jako werset i responsum w Nieszporach, a następnie w Jutrzni. Pełna historia rorat jest jeszcze nieznana. Badania nad genezą r. podjęła E. Zdeb w pracy Dzieje rorat w Polsce, „Rocznik Teologiczny Śląska Opolskiego" I (1968) 315-355. Oparłem się na tym opracowaniu.

Przypuszcza się, że rozpowszechnienie rorat w Polsce ma związek z praktyką znaną w krajach Zachodu. W Polsce najstarsze wzmianki o roratach sięgają XIII w. Pierwsze formularze znajdują się w księgach liturgicznych cystersów śląskich. Czy zakonnicy ci przejęli praktykę sprawowania Mszy roratnej skądinąd, czy też sami, jako czciciele NMP, ją wytworzyli, pozostaje sprawą otwartą. Jest jednak faktem, że w XIV w. roraty znane są już w całej Polsce, zdobywają popularność i w XVI w. osiągają szczyt rozwoju. Stają się wotywą sprawowaną przez cały rok w katedrach i kolegiatach, tam gdzie istniały kapele rorantystów. Powstała nawet sekwencja Mittit ad Virginem. W niektórych regionach sprawowane były poza Adwentem tylko w niektóre dni. Także po Soborze Trydenckim potwierdzono ten przywilej dla Polski (Urban VIII, zatwierdzenie uchwał synodu piotrkowskiego w 1628; 29.1.1752 specjalny dekret uprawniający do odprawiania rorat przez cały czas Adwentu). Do rozpowszechnienia się rorat przyczyniły się fundacje, ich zaś upadek powodował powolne (od XVI w.) redukowanie wotywy do okresu Adwentu. Poszczególne diecezje uzyskały tymczasem od Stolicy Apostolskiej różne przywileje związane z odprawianiem rorat. Kard. Stefan Wyszyński ujednolicił tę praktykę dla całej Polski (dekrety w 1957, 1961).

Trudny pozostaje problem samego formularza mszalnego. Wydaje się on posiadać pewne związki ze świętem Zwiastowania obchodzonym w Adwencie (18 grudnia) w środę Dni Kwartalnych Modlitw (Suche Dni). Formularz z 18 grudnia powtarza się w mszałach z IX-XII w. Używany był 18 grudnia (tzw. Missa de exceptione = conceptione) lub przez cały tydzień przed Narodzeniem Pańskim (in hebdomada ante natale Domini), albo też jako Msza codzienna w Adwencie. Msza w środę Dni Kwartalnych była bardzo ceniona, nazywano ją Missa aurea (w XIII w.). Tę Mszę stosowano jako wotywę o NMP. Pierwsza wzmianka pochodzi z klasztoru św. Gotharda w Hildesheim. Wydaje się, że świętowanie Zwiastowana Pańskiego, okres exceptio, wyraziło się i skonkretyzowało w formie wotywy o NMP. Roraty odprawiano przez 9 dni bezpośrednio przed Bożym Narodzeniem. Taki zwyczaj przyjął się w Holandii, Francji. Inne kraje (Niemcy, Czechy, Polska) rozciągnęły wotywę na cały Adwent.

Roraty w Polsce sprawowano przy bardzo dużym udziale wiernych mimo wczesnej godziny celebracji (6-6.30; Kraków 7.00 lub 8.00, w pewnym okresie nawet 13.00, Poznań 6.30). Liczba uczestników była jednym z głównych argumentów w prośbie o pozwolenie na wotywę.

A. Verheul, De Goldene Messe, TL 36(1952)304-310; E. Zdeb, Dzieje rorat w Polsce. „Rocznik Teologiczny Śląska Opolskiego" 1(1968) 315-355.

w: Leksykon Liturgii. Oprac. Bogusław Nadolski TChr. Wyd. Pallottinum. Poznań 2006, s.1315n.

źródło: Jasnagora.com

---